‘Maar vroeg of laat gaat zand vervelen,

moet je daar niet blijven spelen.

Je kunt als je wilt ook op zoek naar de rand,

van de zandbak gaan…’

– Klein orkest –

Net vier, de kleuter hier, en de wereld wordt langzaam groter. Naar school, de zandbak uit, de tuin uit, alleen opstaan om brood te smeren met drie verschillende soorten zoetigheid. Zo’n grotere wereld vraagt om grotere verhalen. Complexere karakters en de uitgestelde spanning van ‘morgen lezen we verder’.

Het concept moest even landen, een boek dat je niet in één keer uitleest, waarin een bladwijzer ineens zijn nut bewijst, en je moet onthouden wat er ook alweer gebeurde. We begonnen met Pluk van de Petteflet, een toevallige keuze, ingegeven door een gegeven exemplaar, maar een goede keus. De hoofdstukken zijn precies kort genoeg, niet al te veel bladzijden zonder tekeningen en lekke gekke personages. Het ontbreken van mobiele telefoons waardoor je de levensgevaarlijke apenketting moet doen, de lispeltuut die klinkt als het tijdsein van de radio en de stampertjes die massaal de mazelen hebben, deze gedateerde aspecten vallen mijn kleuter niet op, maar geven het boek als voorlezende ouder extra charme. En als je zelf geen tijd of zin hebt in voorlezen biedt de luisterbieb uitkomst, heeft hier al menig autorit de sfeer gered.

Na Pluk kleurde een lange stoet kleurrijke boekpersonages onze voorleesuurtjes in, die inmiddels hun weg hebben gevonden naar het dagelijks spel. Wiplala en meneer Blom worden voorzichtig op de hand door het huis gedragen, de kippen beschermd tegen de fantastische meneer Vos en als de zondagse wandeling even te lang is zoeken we Minpins in het heidepark.

Die laatste twee boeken vergen een wat langere concentratiespanne. Een betere instapper van Roald Dahl is De Reuzenkrokodil, het enige boek dat hij speciaal voor jongere kinderen schreef, en de start van een uiterst succesvolle samenwerking met Quentin Blake. Kinderen houden van herkenbare verhalen, dus na, of juist voor, het boek valt de animatie van het boek, voorgelezen door Paul de Leeuw, vast ook in de smaak.

Ook favoriet hier zijn Lotte en Roos. De avonturen van de zusjes zijn herkenbaar, en soms net iets spannender dan de echte wereld. Extra snel van de glijbaan op je blote billen, dat zie ik de kleuter hier ook wel doen, de hond van de snackbar verstoppen in een leegstaand huis en die midden in de nacht stiekem gaan voeren wat minder snel. Roos die met veel moeite uiteindelijk sorry zei tegen haar vriend Lasse wordt nog regelmatig aangehaald. Een goede opvolger van Jip en Janneke, iets eigentijdser en voor wat oudere kinderen.

Mag ik af en toe

heel even

niet zo lang

een hand vast komen houden

of eventjes op schoot

even nog wat klein zijn

en niet zo ellendig groot

– Sil van Oort –

Gelukkig doet ze dat nog volop hoor, handen vasthouden en op schoot kruipen. Maar even klein zijn, even boeken lezen voor kleine kinderen, dat is wel zeer herkenbaar. Wiplala en Abeltje worden vrolijk afgewisseld met Nijntje, Klein konijn en Klein Wit Visje, een kleurrijk palet!

Veel plezier op ontdekkingsreis met je kleuter!